صندوق بین المللی پول در چند هفته گذشته گزارشی درباره ذخایر ارزی ایران منتشر کرده است. براساس این گزارش ذخایر ارزی کشورمان بالغ  بر 13.3 میلیارد دلار افزایش پیدا می کند و به این ترتیب ذخایر ارزی بانک مرکزی به 108 میلیارد دلار می رسد. در جدیدترین گزارش این مرجع بین المللی از اقتصاد کشورهای خاورمیانه، پیش بینی شده که اقتصاد ایران در سال جاری به رشد بیش از 4 درصد برسد. تحقق این میزان رشد در اقتصاد سال آینده به نظر بعید نمی رسد. چرا؟

در سال گذشته خورشیدی ایران در مجموع 51 میلیارد دلار نفت فروخته است. صادرات غیرنفتی ایران هم بالغ بر 47 میلیارد دلار در سال گذشته است که در مجموع درآمد ارزی کشور را به 98 میلیارد دلار رسانده است. این درحالی است که ارزش واردات ایران به 70 میلیارد دلار می رسد که نشان می دهد تراز پرداخت های خارجی کشورمان مثبت بوده و درآمدهای ارزی کشور روند افزایش را در پیش گرفته است.

پش بینی شده که افزایش میزان تولید و فروش نفت در سال 97 هم ادامه پیدا کند. اکنون مشکلات ما در فضای بین المللی مربوط به کارشکنی رژیم صهیونیستی و تهدید ترامپ به خروج از برجام است. این تهدید در حالی تکرار می شود که ایران می تواند با دیگر کشورهای بزرگ دنیا در چارچوب منافع ملی رابطه برقرار کند. در چنین شرایطی با وجود خروج آمریکا از برجام ایران به دوران پیش از برجام بازنخواهد گشت اما در این بین مشکلاتی در داخل کشور وجود دارد که به نظر من بیشتر ناشی از انتظارات تورمی و سرمایه گذاری است. بسیاری از مخالفان دولت و از جمله مخالفان کشور ما به تشدید این انتظارات دامن زده اند. در داخل کشور بسیار از مخالف خوان های دولت در رسانه های مختلف جو را متشنج کرده اند.

 از سوی دیگر برخی عملکرد ها در مراکز خارج از دولت به مشکلات دامن زده اند. از نمونه های بارز آن دخالت نمایندگان در بودجه سال 97 است که اعتبار پروژه های عمرانی را 2 هزار میلیارد تومان افزایش داده اند اما بیش از 50هزار میلیارد پروژه برای دولت تعریف یا به عبارت دیگر به آن تحمیل شده است. دولت باید به مجلس گزارش واقعی بدهد تا جلوی بی انضباطی مالی در سند بودجه گرفته شود. وظیفه دولت در این بین این است که به نمایندگان گوشزد کند اگر توسعه اقتصادی کشور را می خواهند باید جلوی بی انضباطی مالی در سند بودجه را بگیرند و توسعه اقتصادی حاصل نمی شود مگر با خواست تمام مجموعه های حاکمیت.